Abchazja w Gruzji: jak wejście do podręcznika historii

Abchazja w Gruzji: jak wejście do podręcznika historii jest napisany przez Lene Kohlhoff Rasmussen.

Pamiętaj o pieczątce w paszporcie przed przekroczeniem granicy z Abchazją

Wizyta w Abchazji była raczej spontanicznym pomysłem, który zrodził się podczas mojej długiej podróży Jedwabnym Szlakiem. A wizyta w tym dziwnym, małym, oderwanym stanie stała się bardzo ciekawym doświadczeniem. Przenieś się do miejsca, w którym wielkość przeszłości popadła w ruinę, a przyszłość jeszcze nie nadeszła.

Z Kaukazu w Swanetii udałem się do miejscowości Zukdidi niedaleko Abchazji i stamtąd wziąłem taksówkę do tzw. granicy. Po stronie gruzińskiej znajdowała się tylko jedna placówka wojskowa, gdyż jako takie nie istniało oficjalne przejście graniczne z Gruzji.

Niektóre duże opony ciężarowe blokowały drogę dla ruchu samochodowego. Z drugiej strony były powozy konne przewożące pasażerów z dużym bagażem, reklamówkami i dużymi pudłami z towarami zakupionymi w Gruzji.

Droga prowadziła przez most nad rzeką, która wyznaczała samą granicę. Po drugiej stronie mostu był kontroler paszportowy, który przeglądał mój paszport i pozwolenie na wjazd, które otrzymałem pocztą elektroniczną z Abchaskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Warunkiem uzyskania pozwolenia na wjazd do Abchazji było stawienie się w urzędzie imigracyjnym w stolicy Suchumi w ciągu dwóch dni i odebranie wizy. Przyszło na oddzielnej kartce papieru. Wizę tę trzeba było wręczać kontrolerowi paszportowemu przy wyjeździe.

W paszporcie nie dostałem żadnych pieczątek, dzięki czemu nie miałem żadnych problemów z wyjazdem z Gruzji. Ponieważ wpadasz w kłopoty tylko wtedy, gdy podróżujesz do Abchazji z Rosji i kontynuujesz podróż do Gruzji. Jeśli to zrobisz, wpadniesz w pułapkę.

Na przejściu granicznym między Rosja a Abchazja nie dostaje w paszporcie gruzińskiego stempla wjazdowego, przez co przebywa się nielegalnie.

Kupa ruin z naczyniami

W czasach radzieckich Abchazja była ulubionym obszarem turystycznym elity politycznej Związku Radzieckiego. Władcy mieli duże, piękne letnie domy na wybrzeżu Morza Czarnego, ale z powodu wojny domowej zostały one opuszczone.

W niegdyś modnej części stolicy Suchumi stopniowo rozpoczęto odbudowę za pomocą rosyjskich środków. Niektóre ze starych rosyjskich rezydencji wokół promenady portu były nadal nienaruszone.

Większość miasteczka wokół małego centrum wokół promenady portowej wyglądała jak opuszczone pole bitwy. Minąłem dawny budynek rządu gruzińskiego, który był dużym zbombardowanym i częściowo spalonym budynkiem.

Budynek stał jako pomnik zwycięstwa nad Gruzją, ale teraz był upiorny i opuszczony. Fasada była usiana dziurami po kulach, a duże plakaty z wiadomościami o zwycięstwie wciąż wisiały.

Podobne plakaty wisiały w całym mieście, aby podtrzymać nastroje nacjonalistyczne i patriotyczne wśród ludności.

Po odkryciu w budynku rządowym

Schody wewnątrz budynku nadal tam były, więc ostrożnie się po nich wsunąłem. Były to spiralne schody, prawie nietknięte, z których wystawały resztki balustrady.

Z wyższych pięter mogłem spojrzeć na cały budynek, ponieważ podziały pięter częściowo zniknęły. Jedynie elewacja oraz nośne betonowe kolumny i belki utrzymywały całość i zapobiegały zawaleniu się budynku.

Wszędzie był stary beton i zardzewiałe zbrojenie. Budynek porośnięty był wysokimi ostami i pokrzywami. W środku budynku wzdłuż betonowych filarów rosły nawet drzewa i krzewy.

Śmieci wrzucano do dużych stosów, a ściany były wypełnione dziurami po kulach i graffiti. To miejsce było pełne nienawiści i frustracji. Ale teraz władzę przejęła natura, w miejscu, w którym niegdyś siedzieli Gruzini i rządzili regionem.

Duża część miasta była podobnie opuszczona, z mnóstwem pustych i upiornych domów, wszystkie zbombardowane i zarośnięte. To był surrealistyczny widok, zobaczyć wiele całkowicie spalonych i pustych mieszkań obok apartamentów z kwiatami na balkonie, antenami satelitarnymi i nowymi plastikowymi oknami.

Kiedyś Gruzini i Abchazowie byli zwykłymi sąsiadami. Może pili razem herbatę, a ich dzieci bawiły się ze sobą na podwórku. Teraz byli śmiertelnymi wrogami, a Gruzini musieli uciekać ze swoich domów. Zastanawiałem się, czy ci, którzy wyrzucili swoich sąsiadów z kraju, żyją szczęśliwsi na opuszczonym polu bitwy niż wcześniej?

Zarówno kiedy patrzyłem na budynki, jak i na stroje ludzi, czułem się tak, jakbym nagle cofnął się o 30 lat w czasie. Gruzińskie lari zostały zastąpione rublami rosyjskimi i panował bardzo szczególny nastrój, że Abchazja nadal żyła w tym samym przedziale czasu, w którym nadal istniał stary Związek Radziecki.

To było dla mnie bardzo dziwne spacerowanie po mieście, które tak przypominało radzieckie prowincjonalne miasteczko kilka lat po upadku muru i upadku bloku wschodniego.

Eksperymenty naukowe w Abchazji

Na wzgórzu za ogrodem botanicznym w Suchumi leżał absurdalny relikt z czasów zimnej wojny. Centrum testowe z eksperymentami na zwierzętach, które było częścią wyścigu kosmicznego podczas zimnej wojny. Kiedy Związek Radziecki wysłał psa Łajkę w kosmos, przetestowali również inne zwierzęta, aby sprawdzić, czy można je wysłać w kosmos. W tym różne gatunki małp. Ale przeprowadzono również inne eksperymenty na małpach.

Szaleni naukowcy próbowali zapładniać goryle ludzkim nasieniem, próbując stworzyć idealnego i najtrwalszego żołnierza. Istota inteligentna jak człowiek i silna jak goryl!

Zanim dotarłem na szczyt wzgórza, z daleka czułem odór odchodów małp. W starych, zardzewiałych i zniszczonych klatkach było wiele różnych gatunków małp.

To było trochę przerażające spacerować między klatkami, patrzeć na zwierzęta i myśleć o wszystkich przerażających rzeczach, którym byli poddawani przez szalonych naukowców w białych fartuchach iz głowami pełnymi szalonych pomysłów. Zimno przebiegł mi po kręgosłupie.

Poza tym, że małpom przydałaby się nieco lepsza opieka, nie zaobserwowałem jednak żadnych wyraźnych oznak prób krycia się z ludźmi.

Żadnych wad rozwojowych również po innych dziwnych eksperymentach na zwierzętach. Ale czegoś bardziej absurdalnego i przerażającego, trzeba szukać długo.

Inne urodziny w Abchazji

Stał się 1 listopada. Kiedy obchodzisz urodziny w tak dziwacznym miejscu na świecie, o którym większość ludzi prawie nie słyszała, nie spodziewaj się też wielkiego ramashangu ani głośnika imprezowego.

Świętowałem to nieistotne wydarzenie w niegdyś najlepszej i najbardziej eleganckiej restauracji w mieście. Restauracja znajdowała się na molo z widokiem na zachód słońca nad Sortehavet.

Był to niezwykle skromny relikt z czasów, gdy miasto było ekstrawaganckie.

Po wejściu do pustej restauracji zarezerwowanej dla wpływowej elity miejsce to emanowało dziwnym poczuciem wielkości. Byli kelnerzy w mundurach, na stołach stały białe obrusy, piękna porcelana i kryształowe kieliszki. Jednocześnie wszystko było wyblakłe, zbutwiałe i zniszczone.

Ryby duże i małe

Po celebrowaniu siebie w ciszy udałem się na spacer po molo, gdzie miejscowi mężczyźni siedzieli ze swoimi wędkami w wodzie iz małym naczyniem w wewnętrznej kieszeni. Nastrój był dobry, ale wiadro na ryby było puste.

"Spójrz tam!" - powiedział jeden z mężczyzn, wskazując na swojego partnera, który właśnie złapał małą rybkę na haczyku.

„Mój partner łowi małe ryby, ale duże panie” - powiedział, śmiejąc się głośno. „Ale on ma wiele problemów, ponieważ jego żona dowiedziała się, że ma kochankę. Z tymi dużymi damami nie jest tak łatwo - zaśmiał się i drażnił swojego partnera.

„Nie, na pewno nie” - odpowiedziałem. - Może powinieneś zasugerować mu spróbowanie dużych ryb i małych dam.

"Tak!" - odpowiedział, wybuchając głośnym śmiechem.

Zostawiłem wesołych panów i skierowałem się w stronę mojego hotelu. Po drodze mijałem centralny plac, gdzie wokół kilku stołów siedziała grupa mężczyzn. Żółtawy blask latarni padał na figury szachowe, a mężczyźni siedzieli w głębokiej koncentracji. Tak spokojnie toczy się życie w małym, zapomnianym stanie separatystycznym w pobliżu Sortehavet, pomyślałem i wróciłem do pokoju hotelowego.

O Abchazji

Po obu stronach grupy zbrojne przygotowywały się do walki, aw 1992 roku w regionie wybuchła wojna domowa. Abchazi, podobnie jak Osetyjczycy Południowi, otrzymali wsparcie Rosjan w walce o niepodległość od Gruzji. Konflikt zakończył się koniecznością wycofania się armii gruzińskiej, a Abchazja ogłosiła niepodległość.

Duża część Gruzinów uciekła przez góry do Swanetii i innych części Gruzji. Lot był niezwykle ciężki i wielu zginęło. Tylko nieliczni zaczęli wracać do domu, do tego, co zostało ze zbombardowanych posiadłości.

Abchazja cieszy się międzynarodowym uznaniem jako część Gruzji, ale ogłosiła się niepodległym państwem uznawanym jedynie przez nieliczne kraje poza Rosją. Na początku lat 1990. część abchaskich separatystów walczyła o oderwanie się od Gruzji.

Chociaż Abchazi stanowili zaledwie 17 procent ludności, nadal stanowili elitę polityczną i gospodarczą regionu. Podczas gdy etniczni Gruzini chcieli zacieśnienia więzi z nową Gruzją, która została utworzona w 1991 roku, Abchazi chcieli pielęgnować stosunki z Rosją.

Szczęśliwej podróży do nieznanej Abchazji.